Siedzieliśmy w studio Radia Manhattan. Ha ha … ta piękna nazwa określała pomieszczenie dwa kroki na trzy kroki, w którym na co dzień Ziólek i Mechu produkowali reklamy i jingle. Magiczną historią tego miejsca była majestatyczna obecność czterośladowego magnetofonu marki Tascam.
Nareszcie! Na grafiku w Cytrynie pojawiło się kilka terminów supergrupy Heartburn. Czekaliśmy na ten moment. Chyba jak każda kapela, która niespodziewanie znajduje bezpieczną przystań dla swoich marzeń, wybijanych rytmem perkusji i sekwencjami riffów. Możemy po prostu wejść i próbować do woli.
Przez kilkanaście kolejnych dni podniecamy się swoimi występami przy nadajniku. Wreszcie ktoś nas usłyszał. Ktoś o nas mówi. Kumple klepią nas po ramieniu. Nasze rodziny odkrywają w sobie miłość do radia. To już nie same zebrania i gadanie o tym co zrobimy. My już to robimy. Może nie do końca jak chcieliśmy, jak marzyliśmy, w zaciszu ciepłego studia i szumie nowoczesnych urządzeń. Jednak wreszcie coś […]
Lato 1994. Tak … to było piękne lato. Zresztą jak wszystkie lata w naszych wspomnieniach. Najczęściej zawsze są słoneczne, gorące, cudowne, wręcz nieskazitelne. Te szare, deszczowe i burzowe najczęściej toczą się właśnie za naszymi oknami.
Wchodzę tymi samymi schodami, na których stałem kilka tygodni temu. Klatka przy ul. Sienkiewicza nic się nie zmieniła. Wczorajsza biel nadal tak samo szaro uśmiecha się do mnie. Pierwsze piętro zaliczam zgrabnymi podskokami. Młodość :). Brzuch ci jeszcze w tym nie przeszkadza – nucę pod nosem Oddział Zamknięty. Kilka osób wychodzi z windy. Myśleli pewnie że skoro radio, to będzie wysoko.
Szczerze mówiąc zupełnie nie spodziewałem się tego listu. Minęło w końcu kilka tygodni od przesłuchań. Życie pędziło do przodu ze zdwojoną siłą. Zupełnie zapomniałem o radiowym epizodzie. Uczelnia, dom, uczelnia, spotkania na moście z naszą paczką, dom, próby zespołu w Cytrynie…
List do Ciebie – rzuca od progu mama. Właśnie wpadam z uczelni. Jestem przelotem, między jednymi, a drugimi zajęciami. Trzeba szybko coś zjeść i pędzić dalej. Nie za bardzo mam czas czytać jakieś listy.
Przed wieżowcem, na łódzkim Manhattanie, przy ul. Sienkiewicza pojawiły się tłumy. Młodzi, zdolni, szpanujący swoim oczytaniem i osłuchaniem, lub znajomością tytułów … czasem to wystarczało, jak i dziś, aby zadać szyku i zrobić wrażenie. Generalnie zjazd gwiazd z wszystkich uczelni i wydziałów, poza Akademią Medyczną … hmm wiadomo:)
Ciężko nagle usiąść i rozpocząć wspomnienia. Z jednej strony to wszystko było wczoraj. Z drugiej pewne wspomnienia się jakoś zatarły. Nie obiecuję, że wszystko jest obiektywnym spojrzeniem na rzeczywistość … ot po prostu wspomnienia starszego swą młodością pana …